"Neve & Everaert"
Hans Everaert werkt abstract (maar de abstracten van vandaag schuwen referenties aan de realiteit niet meer zoals de avant-garde dat deed). Hij experimenteert met wat verf inhoudt, met haar potentie. Zijn schildersmateriaal bestaat uit vloerwissers, stukken karton, spatels... Daarmee brengt hij zijn vegen aan. Uiteraard volgens een sterk lichamelijk bepaald ritme. Een kunstenaar kan niet anders dan die determinatie (de hand van de meester) in zo groot mogelijke mate verder zichzelf te laten bepalen. In de beperking toont zich de meester. Toch is Hans Everaert geen gestueel schilder, zoals bv. Antoine Mortier. Hij beoogt een ruimtelijk resultaat, geen spoor van een gebaar.
Hans Everaert kijkt niet op een vlek of spat, en de uitlopende sporen waar zijn armbeweging ophoudt zijn constitutief voor zijn oeuvre. Het laat zijn werken vibreren. Het brengt een vluchtige beweging op het doek.
Fragment uit de tekst ‘De Vege Tekens van Hans Everaert’, Prof. Dr. Willem Elias