Hans Everaert in Eeklo, Knokke en Antwerpen

Intuïtieve abstractie

Voor de Belgische schilder Hans Everaert is het deze dagen een drukke periode, met vooreerst een grote kunstintegratie vorige maand in het AZ Alma in Eeklo: het schilderij ‘The Current’ met een lengte van 5,5 meter prijkt nu aan de ingang van het auditorium. Ander werk dat geïntegreerd werd is van de hand van kunstenaars als Cindy Wright, Paul Gees, Willy De Sauter, Sarah Westphal, Hans Vandekerckhove ...
Daarnaast stelt Everaert tentoon in twee galeries: in Zwart Huis Knokke, samen met Hilde Overbergh, én vanaf 29 april in Het Vijfde Huis Antwerpen, samen met Jacques Neve.

Drie jaar terug schreef ik over het werk van Hans Everaert: ‘Hij bouwt zijn werken met olie, acryl en spray volkomen intuïtief op en creëert een beeld om het beeld, zonder enige figuratieve referenties of anekdotiek. Daardoor ga je als kijker de werken onwillekeurig zelf ‘invullen’, zoeken naar aanknopingspunten. En hoe abstraherend ook, je komt terug uit bij ‘herinneringsbeelden’ (zowel bij de kunstenaar als bij de kijker) als een trottoir, een vloer, een kamer, een muur, een landschap, zelfs een moeraspartij. Daarom durf ik hier te spreken van een intuïtieve abstrahering: Everaert heeft beelden in zich die hij totaal deconstrueert, ontmantelt en fragmenteert, in een streven om weg te gaan van het kleinste spoor van anekdotiek, op zoek naar perfecte abstractie.’

Hans Everaert nu: “Ik moet zeggen, ik blijf in dezelfde lijn verder werken, waarbij abstrahering en textuur belangrijk blijven, maar vandaag zit ik toch in een iets meer figuratieve richting, omdat ik het steriele wil vermijden. Dat zie je aan wat ik in Knokke toon. Er is onder meer een voorstudie van ‘The Current’, een even sereen als expressief beeld van een stroom die zijn weg zoekt tussen het groen, tussen waterplanten. Maar de luchtbelletjes kunnen ook planeten zijn, het mag niet te duidelijk worden. Het doek ‘Voyage’ is dan toch weer abstract, een donkere achtergrond met gele lijnen, waarbij de maanlanding me inspireerde. Of ‘Résumé’: de figuratie van een boomstam, doortrokken met een Mondriaanachtige lijn.”

Aan de doeken is te zien hoezeer Everaert de schraaptechniek toepast: hij kan verf opleggen, weghalen, aftrekken met een stuk karton, een spatel, een aftrekker, met de handen ... “Ik denk dat ik moer schraap dan schilder”, zegt hij er zelf over, “en omdat ik met acryl werk, kan en moet dat sneller gebeuren dan met olieverf, wat meer dynamiek geeft. En ik vind de tonaliteit van acryl eigenlijk mooier dan die van olieverf,”

In het Vijfde Huis zal zijn werk weer iets meer abstract zijn, zo toont hij ons in zijn atelier.
Nog niet in het mooie werk ‘A short history of Civilisation’, waarin contouren van piramides, van een industrieel gebouw, van reflecterende ramen in doorschemeren, maar wel in bijvoorbeeld ‘The River’, dat lijkt op een bovenzicht van de aarde, met een kronkelende rivier door het landschap van groenen en gelen. Bossen en akkers? Het abstraherende effect is sterker dan het figuratieve, Everaert: “ Ik hou het graag dubbelkantig, om het interessanter te maken. Dat is de kracht van beeldende kunst.”

recensie; Marc Ruyters - H-Art nr 169/2017