Els Vos suggereert, voert een voortdurend spel op tussen uitersten, tussen open en gesloten, tussen symmetrie en dissymmetrie, tussen leeg en vol. Een dubieus spel van weglaten en bedekken, van uitsparingen en verschuivingen, het bladwit als zinderend licht en vluchtige schaduwpartijen als sculpturale volumes. Haar vormgeving is tegelijk soepel en streng. Uitgepuurd tot het uiterste, behouden deze grafische composities een zachte, glooiende lijn, vrouwelijk en teder, stil en ingetogen: een haast ascetische soberheid, picturaal gevoelsmatig geprojecteerd in de transparante gelaagdheid van het vierkant en de cirkel.

Tekenen heeft hier te maken met een streven naar essentie en onthechting, met het creëren van een immateriële gewaar- en bewustwording. De sensibele schriftuur leidt de blik van de toeschouwer veelzeggend rond in een aftasten van een sfeer, een sacraal samen-zwijgen, als in een soort medium dat tot mediteren stemt.

(Freddy Huylenbroeck)